هنرمند معروف دار فانی را وداع گفت

خبرنگار شایلین بهبودی:

فرشاد فرهی ـ معمار و هنرمند ایرانی ـ متولد ۱۳۲۴ در ۷۹ سالگی درگذشت. فرشاد فرهی دانش‌آموخته کارشناسی ارشد معماری از دانشگاه ملی ایران بود.

فرشاد فرهی ـ معمار و هنرمند ایرانی ـ متولد ۱۳۲۴ در ۷۹ سالگی درگذشت. فرشاد فرهی دانش‌آموخته کارشناسی ارشد معماری از دانشگاه ملی ایران بود و از سوی دیگر نیز تحصیلات خود را در انستیتو هنر سانفرانسیسکو، دانشگاه کالیفرنیای جنوبی و دانشگاه اسلو، نروژ ادامه داده بود.

او همچنین سال ۲۰۰۴ استودیوی تحقیقات معماری فرهی را در واشنگتن راه‌اندازی کرد.

مشارکت با زنده‌یاد هادی میرمیران در تاسیس مهندسان مشاور نقش‌جهان پارس، همکاری با بهرام شیردل، تدریس در دانشگاه، عضویت در هیات تحریریه مجله معماری و شهرسازی و نگارش مقالاتی درباره هنر و معماری ایران، از جمله سوابق حرفه‌ای فرشاد فرهی است که در منابع متفاوتی به آن اشاره شده است.

آشنایی فرهی با میرمیران از سال ۱۳۴۰ شروع شده بود و به قول خودش این آشنایی به مرور زمان یک دوستی عمیق و ماندگار بدل شده و در نهایت به شراکت و همکاری ختم شده بود.

او در مصاحبه‌ای ضمن توصیه به دانشجویان معماری گفته بود که معماری اندیشمند و پیشروی غرب را عمیق بشناسند و از آن بیاموزند، اما از دنباله‌روی، تقلید و مدگرایی، به طور جدی پرهیز کنند.

او گفته بود به دانشجویان معماری گفته بود که باید سعی کنید خودشان باشند و معماری متعلق به خود را پیدا کنند و وقتی آن را یافتند، با آزمایش‌گری در متن‌های مختلف و موضوعات متفاوت معماری، آن را تداوم دهند تا پالایش و تبلور پیدا کند و آنها را به یک معمار متفکر و صاحب‌نظر تبدیل کند.

فرهی معتقد بود که آنها باید ایده‌های پیش‌پاافتاده و نازل را رها کرده و به غیرممکن‌ها بیندیشند و به آنها نظر داشته باشند.

این معمار سرشناس توصیه کرده بود که از این شاخه به آن شاخه پریدن را به طور جدی از برنامه معماری خود حذف کنند و در تداوم کار متفکرانه، ایستادگی کنند.

در کنار این توصیه‌ها، گفته بود که معماران و دانشجویان معماری باید به ساخت ایده‌های خود اصرار داشته باشند چرا که تکثر ساخت، ایده‌ها را صیقل می‌دهد و معماران را صاحب نظم و متفاوت می‌کند.

فرهی گفته بود که آنها باید سخت‌کوش و استوار باشند تا معماری تمام فصول حرفه‌ای خود را پیدا کرده و تداوم بخشند و در کنار تمامی این نصایح تاکید کرده بود که دانشجویان باید در صحنه‌های بین‌المللی حضور فعال داشته باشند و در مسابقات بین‌المللی و به منظور کسب مقامی که متضمن ساخت اثر باشد، به طور جدی و مستمر شرکت کنند.